چکیده هنجارگریزی یکی از مؤثرترین شیوههای برجستهسازی و آشناییزدایی در شعر است که بسیاری از شاعران از آن بهره بردهاند. شفیعیکدکنی، متناسب با ساخت بياني شعرش، گاهي به عمد و گاه ناخودآگاه به هنجارگريزي روي ميآورد و براي به كارگيري اين شيوه از همه امكانات زباني و هنري خود استفاده ميكند.این پژوهش با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی در چارچوب مکتب ساختگرایی به بررسی هشت نوع هنجارگریزی (واژگانی، زبانی، آوایی، نوشتاری، معنایی، گویشی، سبکی و زمانی) در اشعار محمدرضا شفیعیکدکنی پرداخته است.بررسیهای به عمل آمده نشانگر این موضوع است که شفیعیکدکنی در اشعارش از انواع هنجارگریزی بهره برده است.اما این بهرهگیری به صورت یکسان نیست؛ بیشترین بسامد هنجارگریزی در حوزه هنجارگریزیهای معنایی و سپس زمانی رخ داده است.همچنین علاوه بر این، او در حوزههای نحو، واژگان، آوا، نوشتاری، سبکی، گویشی نیز به هنجارگریزی دست زده است. فهرست مطالب عنوان   …
با برچسب: برجستهسازی, ساختگرایی, شعر معاصر, محمد رضا شفیعیکدکنی, هنجارگریزی
ارسال در : علوم انسانی
ارسال در : علوم انسانی