سنگواره یا فسیل (برگرفته از واژه ی فسیلیس در لاتین : به دست آمده با کندن) آثار به جای مانده از حیوانات، گیاهان و دیگر اندامگان از گذشته های دور است. سنگ های دارای سنگواره و لایه های سنگ رسوبی (چینه) هم از پیشینه ی سنگواره ها به حساب می آید. مطالعه ی سنگواره ها در زمین شناسی، چگونگی تشکیل آنها و روابط تکاملی آرایه ها (تبارزایش) برخی از مهم ترین توابع دانش دیرینه شناسی است. بیشتر زمان ها به نمونه های حفظ شده ای که از سن میانگین بیشتر باشند، سنگواره می گویند که آن سن را ۱۰۰۰۰ سال می دانند. از این رو، سن سنگواره ها از آغاز عصر هولوسن تا عصر نخست زیستی، ۳/۴۸ میلیارد سال متغیر است. این نکته که سنگواره هایی ویژه با لایه های سنگ رسوبی ویژه همراه اند، منجر شد که زمین شناسان نخستین یک مقیاس زمانی را در سده ۱۹ میلادی به رسمیت بشناسند. توسعه روش های زمان سنجی رادیومتری در آغاز سده ی 20 میلادی به زمین شناسان این اجازه را داد تا سن لایه های سنگ رسوبی را به صورت تقریبی یا مطلق بگویند که برای سنگواره ها نیز سودمند است. مانند اندامگان موجود، سنگواره ها در اندازه گوناگون اند. از اندازه های …