برنامهريزي استراتژيك منابع انساني فرايندي است درجهت برقراري اهداف منابع انساني و توسعه استراتژي هاي منابع انساني براي نيل به اهداف، سياستها ازطريق بسيج، توسعه و نگهداري منابع انساني . (۹) برنامهريزي منابع انساني با مفاهيم محيط و عمليات سازمان در ارتباط بوده و شامل عوامل داخلي وخارجي مي شود . عوامل خارجي همچون فشارهاي اقتصادي، تغييرات تكنولوژي، قوانين و مقررات، وضعيت سياسي، بازار نيروي كار و آموزش، عوامل داخلي شامل اهداف و مقاصد سازمان، فرهنگ، ساختار، منابع انساني و ذينفعان مي گردد . برنامهريزي منابع انساني ويژگيهاي ممتاز و مشخصه ذيل را داراست . (۱۰) ۱ – آگاهي : مفروضات روشن و آشكار را در مبحث منابع انساني به وجود آورد؛ ۲ – تحليلي : بر يك سري قضاوتها و واقعيات متكي است؛ ۳ – هدف گرايي : ابزاري براي تصميم گيري سازماني درجهت نيل به اهداف منابع انساني بويژه مقاصد سازماني است؛ 4 – چشم انداز به آينده : مسائل منابع انساني را پيش بيني و آينده نگري مي كند؛ ۵ – اجتماعي يا جمع گرايي : بر گروهها توجه دارد نه به افراد؛ ۶ – كمي : به افراد و اعضاي سا …
با برچسب: ارتباط سازمانی, استراتژیک, اهداف استراتژیک سازمانها, برنا, برنامهریزی استراتژیک, مدیریت و برنامه ریزی, منابع انسانی
ارسال در : علوم انسانی
ارسال در : علوم انسانی