چکيده مقاله ی حاضر حاصل يک مطالعه ی سيستمی ديناميکی پيرامون آموزش عالی در ايران است. ايده ی اصلی که در اين تحقيق دنبال میشود مبتنی است بر تحولات بازار کار ايران در دو دهه ی اخير که فرصت مناسبی برای متقاضيان آموزش عالی فراهم آورده تا به تحصيلات پس از دبيرستان به عنوان نوعی سرمايه گذاری نگاه کنند و نه صرفا” برای کسب فضيلت دانايي. در مطالعاتي كه پيرامون چگونگي رشد كشورهاي صنعتي انجام گرفته، اذعان شده است كه منابع انساني اين كشورها باعث شده ايشان از ساير ملل پيشي بگيرند. معجزه ی رشد كشورهاي جنوب شرقي آسيا نيز با تأكيد بر كيفيت نيروي انساني رخ داده- است. نتايج مطالعه نشان میدهد که موج جمعيتی که در سالهای اوايل دهه ۷۰ به اوج رسيده به تدريج به سمت گروههای سنی بعدی در سالهای آتی حرکت میکند. چند برابر کردن ظرفيت دانشگاهها، ايجاد دانشگاههای وابسته و مهمتر از همه توسعه دانشگاه آزاد توانست تقاضای اجتماعی دهه ۶۰ برای آموزش عالی را پاسخ گويد. با اين حال، اوج تقاضا برای آموزش متوسطه در سالهای آخر دهه هفتاد اتفاق افتاد. در نتيجه در اوايل دهه ۸۰ ، اين موج جمعيت متقاضی ورود به دانشگاه، گذراندن دوره سربا …
ارسال در : علوم انسانی